ਲੈ ਗਿਆ ਬਾਈ ਲੈ ਗਿਆ

ਲੈ ਗਿਆ ਬਾਈ ਲੈ ਗਿਆ........
"ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਾਲਾ" ਖਿੱਚ ਰਿਕਸ਼ੇ ਨੂੰ ਲੈ ਗਿਆ...........

ਅੱਜ ਆਪਣੀ ਮਜਬੂਰੀਆਂ ਦੇ ਵੱਸ ਹੋਕੇ.......
ਫ਼ੇਰ 'ਉਹ' ਕਾਠੀ ਤੇ ਮਾਰ ਪਲਾਤੀ ਬਹਿ ਗਿਆ.....
ਬਹਿ ਗਿਆ ਜੀ ਬਹਿ ਗਿਆ.......
ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਾਲਾ...............

ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਇੱਕ ਪਾਟੀ ਕਮੀਜ਼(ਕੌਟੀ)......
ਸਿਰ ਤੇ ਘੱਸਿਆ ਮਰਾਸਾ.......
ਤੇ ਟਾਕੀਆਂ ਵਾਲਾ ਪਜਾਮਾ.........
ਉਸਦੀ ਏਸ "ਨਿਮਾਣੀ" ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਹਾਣੀ ਕਹਿ ਗਿਆ.........
ਕਹਿ ਗਿਆ ਜੀ ਕਹਿ ਗਿਆ.........
ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਾਲਾ...................

ਖਿੱਚੀ ਜਾਂਦਾ ਨਾਲ ਅਪਣੇ......
ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਮਜਬੂਰੀਆਂ ,ਹੌਕਿਆਂ ਤੇ ਹਾਵਿਆਂ ਨੂੰ.......
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਚਾਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ 'ਉਹ' ਕਦੇ ਵਿਰਾਮ ਨਾ ਲਾ ਸਕਿਆ.......
'ਉਹਦੀ' ਪੈੜ ਨਾ ਪੈੜ ਰਲਾਉਂਦੇ.....
ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਚੱਕਾ ਫ਼ੇਰ ਓਸੀ ਰਾਂਹੀ ਪੈ ਗਿਆ......
ਪੈ ਗਿਆ ਜੀ ਪੈ ਗਿਆ........
ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਾਲਾ.....................



ਕਿਵੇਂ ਗੁਜਾਰਦੇ ਨੇ ਇਹ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਠੰਡੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ.......
ਕਿਵੇਂ ਸੌਂਦੇ ਨੇ ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ.......
ਵਗਦੀ ਠੰਡ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਲਗੱਦੀ ਹੋਊ........
''ਇਨ੍ਹਾਂ" ਦੇ ਜਿਸਮਾਂ ਤੇ ਜਜਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ਠੰਡ ਚੱ ਠੁਠਰਦੇ ਦੇਖ......
"ਮੈਂ" ਅੱਜ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਕਪੜਿਆਂ ਚੱ ਵੀ ਕੰਬਦਾ ਜਿਹਾ ਰਹਿ ਗਿਆ.........
ਰਹਿ ਗਿਆ ਜੀ ਰਹਿ ਗਿਆ..........

ਤੈਨੂੰ ਕਖ੍ਖ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ

ਕੌਣ ਕਿੰਨਾ ਤੈਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ,...ਤੈਨੂੰ ਕਖ੍ਖ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ....
ਕੌਣ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੌਂਦਾ,...ਤੈਨੂੰ ਕਖ੍ਖ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ....
ਤੇਰੇ ਨਖਰੇ ਦਾ ਭਾਅ,ਹਰ-ਰੋਜ ਵਧੀ ਜਾਵੇ....
ਕੌਣ ਕਿੰਨਾ ਮੁੱਲ ਪਾਉਂਦਾ,...ਤੈਨੂੰ ਕਖ੍ਖ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ....
ਦੁਨੀਆ ਚ’ ਕਿੰਨੇ ਸੋਹਣੇ,ਉਂਗਲਾ ਤੇ ਗਿਣੀਏ ਜੇ....
ਹਏ,ਤੇਰਾ ਨਾਂ ਕਿਥ੍ਥੇ ਆਉਂਦਾ,...ਤੈਨੂੰ ਕਖ੍ਖ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ....
ਤੂੰ ਆਖੇ "ਦੇਬੀ" ਨਾਲ,ਬੱਸ ਜਾਣ-ਪਹਿਚਾਣ....
ਨੀ ਤੈਨੂੰ ਗੀਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਗਾਉਂਦਾ,...ਤੈਨੂੰ ਕਖ੍ਖ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ...

ਕਰੀਂ ਮਾਫ ਵੇ ਰੱਬਾ

ਕਰੀਂ ਮਾਫ ਵੇ ਰੱਬਾ
ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਤੇਰਾ ਦਰਜਾ ਦੇ ਬੈਠਾ
ਤੇਰੀ ਦਿੱਤੀ ਇਸ ਜਿੰਦ ਨਿਮਾਣੀ ਚੋਂ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਰਜ਼ਾ ਦੇ ਬੈਠਾ
ਅਣਭੋਲ ਉਮਰ ਚ ਕੀਤੀ ਮੈਂ ਗਲਤੀ
ਨੈਣਾ ਨਾਲ ਨੈਣ ਮਿਲਾ ਬੈਠਾ
ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਯਾਰ ਬਣਾਇਆ ਸੀ
ਮੈਂ ਯਾਰ ਨੂੰ ਰੱਬ ਬਣਾ ਬੈਠਾ।

ਇਹ ਕੈਸੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ ਮੇਰੇ ਵਤਨਾਂ 'ਚ ਚੱਲੀਆਂ

ਰੋਜ਼ੀ ਰੋਟੀ ਖਾਤਿਰ ਵਿਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਰਾਹਾਂ ਵੱਲੀਆਂ,
ਇਹ ਕੈਸੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ ਮੇਰੇ ਵਤਨਾਂ 'ਚ ਚੱਲੀਆਂ..

ਸੁੰਨੇ ਪਏ ਵੇਹੜ੍ਹੇ,ਤੇ ਦਿਸੇ ਹਰ ਪਾਸੇ ਹਨੇਰ,
ਸੱਥ ਦੀਆਂ ਰੌਣਕਾਂ,ਉਜਾੜਾਂ ਨੇ ਹੈ ਮੱਲੀਆਂ..

ਉਮਰਾਂ ਦੇ ਹਾਣੀ,ਸਾਥ ਛੱਡ ਗਏ ਪਲਾਂ ਚ,
ਮਿਟ ਗਈਆਂ ਪੈੜ੍ਹਾਂ,ਹੋਈਆਂ ਰਾਹਾਂ ਕੱਲੀਆਂ..

ਆਵੇ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਵੀਰਾ,ਭੈਣਾਂ ਕਹਿੰਦੀਆਂ,
ਅੱਜ ਰਖੜੀ ਦੇ ਦਿਨ ਅਸਾਂ ਹੋਈਆਂ ਕੱਲੀਆਂ...

ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਵਿਚ ਉਮਰਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਪੈ ਗਈ,
ਤੱਕ ਤੱਕ ਰਾਹਵਾਂ,ਮਾਵਾਂ ਹੋਈਆਂ ਝੱਲੀਆਂ..

ਹੈ ਅੱਗ ਦਾ ਵੀ ਲਾਂਬੂ,ਬਸ ਕਮੀ ਪੁੱਤ ਦੀ,
ਬਾਪੂ ਉੱਤੇ ਆਸਮਾਨ,ਹੇਠਾਂ ਲੱਕੜਾਂ ਦੀਆਂ ਬੱਲੀਆਂ..

ਕੌਣ ਕਰੇਗਾ ਫ਼ੇਰ ਮਾਣ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬ ਉੱਤੇ,
ਜੇ ਨਾ ਗਈਆਂ ਇਹ ਹਵਾਵਾਂ ਠੱਲੀਆਂ...

ਤੁਰ ਜਾਣੈ ਸਭ ਨੇ

ਤੁਰ ਜਾਣੈ ਸਭ ਨੇ
ਫੇਰ ਪਤਾ ਨੀ ਕਦੋਂ, ਕਿਸ-
ਕਿੱਥੇ ਕਿਹੜੇ ਹਾਲ ਮਿਲਣੈਂ।
ਕਿਸੇ ਕਿਤੇ ਇੰਟਰਵੀਊ ਤੇ ਮਿਲਣੈ
ਕਿਸੇ ਬਸ ਸਟੈਡ, ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ
ਕਿਸੇ ਵਿੱਚ ਬਜ਼ਾਰ ਮਿਲਣੈ।
ਕੀ ਪਤਾ ਕਿਸ-
ਕਿੱਥੇ ਕਿਹੜੇ ਹਾਲ ਮਿਲਣੈ।

ਮਿਲੇਗਾ ਕੋਈ ਕਿਤੇ ਗਲਵੱਕੜੀ ਪਾ,
ਕਿਸੇ ਹੱਥ ਮਿਲਾ ਕੇ ਲੰਘ ਜਾਣੈ,
ਕਿਸੇ ਤੇਜ਼ ਵਾਹਨ ਤੇ ਚੜੇ-
ਹੱਥ ਹਿਲਾ ਕੇ ਲੰਘ ਜਾਣੈ
ਕੀ ਪਤਾ ਕਿਸ-
ਕਿੱਥੇ ਕਿਹੜੇ ਰਾਹ ਮਿਲਣੈ।

ਕਈ ਮਿਲਣਗੇ ਕਿਤੇ
ਨਾਲ ਭਰਜਾਈਆਂ,
ਕਈਆਂ ਮਿਲਣੈ ਚੂੜੇ ਪਾ ਕੇ,
ਨਾਲ ਸਿਰਾਂ ਦਿਆਂ ਸਾਈਆਂ।
ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਬਲੂਰ ਮਿਲਣੈ,
ਕੀ ਪਤਾ ਕਿਸ-
ਕਿੱਥੇ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਣੈ।

ਕੋਈ ਮਿਲੇਗਾ
ਚੜ੍ਹਦਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ,
ਕੋਈ ਫਤਹਿ ਦੇ
ਨਿਸ਼ਾਨ ਝੁਲਾਉਂਦਾ ਮਿਲਣੈ।
ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਦਾ ਬਣਿਆ-
ਚਾਨਣ ਮਿਨਾਰਾ ਮਿਲਣੈ
ਕੀ ਪਤਾ ਕਿਸ-
ਕਿਹੜੇ ਮਿਕਾਮ ਮਿਲਣੈ।

ਮਿਲੇ ਕੋਈ ਕਿਤੇ ਵੀ,
ਕਿਸੇ ਵੀ ਹਾਲ ਮਿਲੇ,
ਖੜਿਆ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮੁਕਾਮ ਮਿਲੇ।
ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਸ ਬਣ ਕੇ-
ਯਾਰਾਂ ਦਾ ਯਾਰ ਮਿਲਣੈ,
ਕਰ ਯਾਦ ਪੁਰਾਣੀ ਸਾਂਝ ਮਿਲਣੈ!

ਕਿੱਸ ਤਰ੍ਰਾਂ ਦਿਨ ਬੀਤਿਆਂ ਤੈਨੂੰ ਲ਼ਿਖਾਂ

ਕਿੱਸ ਤਰ੍ਰਾਂ ਦਿਨ ਬੀਤਿਆਂ ਤੈਨੂੰ ਲ਼ਿਖਾਂ ।
ਕਿੱਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਿਲ ਤਿੜਕਿਆਂ ਤੈਨੂੰ ਲ਼ਿਖਾਂ ।

ਜਿਗਰ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਟੋਟੇ ਜਦ ਖਿੰਡੇ,
ਹਰ ਇਕ 'ਚ ਤੂੰ ਹੀ ਉਭਰਿਆ ਤੈਂਨੂੰ ਲ਼ਿਖਾਂ ।

ਤਰਤੀਬ ਕੁਝ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਏਦਾਂ ਹੋ ਗਈ,
ਚਿਹਰਾ ਗਿਆ ਇਕ ਚਿਤਰਿਆ ਤੈਂਨੂੰ ਲਿਖ਼ਾਂ ।

ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਸਾਡੇ ਉਹ, ਨਾ ਦੇਹ ਦਸਤਕਾਂ,
ਬਹੁਤ ਮਨ ਨੂੰ ਵਰਜਿਆਂ ਤੈਨੂੰ ਲਿਖ਼ਾਂ ।

ਝੜੇ ਪੱਤੇ ਦੀ ਕਥਾ ਕੋਈ ਕੀ ਲਿਖੇ,
ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦਾ ਨਾ ਰਿਹਾ,ਤੈਨੂੰ ਲਿਖ਼ਾਂ ।

ਜਿਸ ਤਰ੍ਰਾਂ ਬਦਲੇ ਅਚਾਨਕ ਹੋ ਤੁਸੀਂ,
ਉਂਝ ਹੀ ਮੌਸਮ ਬਦਲਿਆ ਤੈਨੂੰ ਲ਼ਿਖਾਂ ।

ਕਰਕੇ ਵਾਅਦਾ ਹੋ ਗਿਐਂ ਵਾਅਦਾ-ਸ਼ਿਕਨ,
ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੂੰ ਮੁੱਕਰਿਆ,ਤੈਨੂੰ ਲਿਖ਼ਾਂ ।

ਰਹਿ ਕੇ ਸਾਗ਼ਰ ਵਿਚ ਪਿਆਸਾ ਹੀ ਰਿਹਾਂ,
ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਾਂ ਜੀਵਿਆ ਤੈਨੂੰ ਲਿਖ਼ਾਂ ।

ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਾਂ ਜੁੱਗਨੂੰ ਬੜਾ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ,
ਮਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਦੀਵਿਆ,ਤੈਨੂੰ ਲਿਖ਼ਾਂ ।

ਅੰਦਰ ਹੀ ਸਾਥੀ ਹੈ ਕਿਤੇ ਲੁਕਿਆ ਹੋਇਆ,
ਅੰਦਰੋਂ ਹੀ ਲੱਭ ਉਇ ਕਮਲਿਆ ਤੈਨੂੰ ਲਿਖ਼ਾਂ ।

ਹੁਣ ਦਸਤਕ ਦੇਣ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ

ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ'ਤੇ, ਹੁਣ ਦਸਤਕ ਦੇਣ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ...
ਮੇਰੇ ਨੈਣੋਂ ਵਗਦੇ ਹੰਝੂਆਂ ਨੂੰ, ਹੁਣ ਪੂੰਝ ਦੇਣ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ...
ਅਸੀਂ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਦਰਿਆ ਬਣਗੇ, ਇਹ ਵਹਿਣ ਕਦੇ ਵੀ ਰੁਕਣੇ ਨਹੀਂ...
ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਮੌਤ ਹੁੰਦੀ, ਫਿਰ ਬੰਨ੍ ਲਾਉਣ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ

ਬਿਨ ਨਾਗਾਹ ਹੀ ਤੇਰਾ ਦੀਦਾਰ ਹੋਈ ਜਾਦਾ ਏ

ਬਿਨ ਨਾਗਾਹ ਹੀ ਤੇਰਾ ਦੀਦਾਰ ਹੋਈ ਜਾਦਾ ਏ,

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਏ ਇੱਕ ਪਾਸੜ ਪਿਆਰ ਹੋਈ ਜਾਦਾ ਏ ,

ਸੁਬਾਹ ਦੀ ਸੈਰ ਨਾਲ ਤੂੰ ਤੰਦਰੁਸਤ ਹੁੰਦੀ ਜਾਨੀ ਏ,

ਪਰ "ਅੰਮ੍ਰਿਤ" ਵਿਚਾਰਾ ਦਿਲ ਦਾ ਬਿਮਾਰ ਹੋਈ ਜਾਦਾ ਏ...