ਬੇਦਰਦਾਂ ਨਾਲ ਜਿਹੜੇ ਯਾਰੀ ਲਾਂਦੇ ਨੇ।
ਆਖ਼ਿਰ ਇਕ ਦਿਨ ਤਾਂ ਉਹ ਚੋਟਾਂ ਖਾਂਦੇ ਨੇ।
ਇਸ਼ਕ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਧਵਾਟੇ ਛਂਡ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਬਸ ਗੀਤ ਦਰਦ ਦੇ ਹੀ ਓਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭਾਂਦੇ ਨੇ।
ਨਾ ਡੰਡੀ, ਨਾ ਪਂਧਰ ਰਸਤਾ, ਨਾ ਚਾਨਣ,
ਫਿਰ ਵੀ ਆਸ਼ਕ ਏਨ੍ਹੀਂ ਰਸਤੀਂ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਦਰਦ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਕੁਝ ਤਾਂ ਦਰਦ ਭੁਲਾਂਦੇ ਨੇ।
ਵਕਤ ਬੀਤਿਆਂ ਕੁਝ ਸਦਮੇ ਭੁਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਸਖ਼ਸ਼ ਜੋ ਤਗੜੇ ਜਿਗਰੇ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ,
ਆਪਣੇ ਗ਼ਮ ਨੂੰ ਉਮਰਾਂ ਤੀਕ ਛੁਪਾਂਦੇ ਨੇ।
ਗਂਲਾਂ ਕਰਦੇ ਬੜੇ ਅਜਬ ਜਿਹੇ ਲਗਦੇ ਨੇ,
ਐਪਰ ਸਦੀਆਂ ਤੀਕਰ ਚੇਤੇ ਆਂਦੇ ਨੇ।
ਜੀਣਾ ਮਰਨਾ ਰਂਬ ਦੇ ਹਂਥ ਜੋ ਮੰਨਦੇ ਨਹੀਂ,
’ਕਂਠੇ ਜੀਣ-ਮਰਨ ਦੀਆਂ ਕਸਮਾਂ ਖਾਂਦੇ ਨੇ
Tuesday, February 16, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment