ਅਜੀਬ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵੇਖੇ ਮੈਂ ਲੋਕ

ਅਜੀਬ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵੇਖੇ ਮੈਂ ਲੋਕ।
ਘਰ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਠੇਕਿਆਂ ਤੇ ਠਹਿਰਦੇ ਵੇਖੇ ਮੈਂ ਲੋਕ।
ਬਾਹਰੋਂ ਦਿਸਣ ਬਹੁਤ ਹੀ, ਸਾਊ ਤੇ ਮਿੱਠ ਬੋਲੜੇ,
ਅੰਦਰੋਂ ਨੱਕੋ ਨੱਕ ਭਰੇ ਹੋਏ, ਜ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵੇਖੇ ਮੈਂ ਲੋਕ।
ਪਾਗਲਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗਰਾਂ, ਵਿਹਲੜ ਤੇ ਬੇਕਾਰ ਜਹੇ,
ਚਰਸ, ਭੁੱਕੀ, 'ਫੀਮ ਖਾ ਕੇ, ਲਹਿਰਦੇ ਵੇਖੇ ਮੈਂ ਲੋਕ।
ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਜੋ ਸਾਹਮਣੇ, ਆਉਣ ਤੋਂ ਕਤਰਾ ਗਏ,
ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਬੈਠੇ ਉਹ ਕੰਢੇ, ਨਹਿਰ ਦੇ ਵੇਖੇ ਮੈਂ ਲੋਕ।
ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਤੋਂ ਵੀ, ਨੇ ਜੋ ਵਰਜਦੇ,
ਆਪ ਕਰਦੇ ਨੇ ਜ਼ੁਲਮ ਉਹ, ਕਹਿਰ ਦੇ ਵੇਖੇ ਮੈਂ ਲੋਕ।