ਐ! ਖ਼ੁਦਾ ਤੇਰੀ ਧਰਤੀ ਤੇ, ਕੀ ਕਹਿਰ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਆਦਮੀ ਹੀ ਆਦਮੀ ਦੇ, ਵੈਰ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਮਨ ਸ਼ਾਂਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਥਾਂਵਾਂ ਉੱਤੇ ਜਾ ਕੇ
ਲੁੱਟ ਖਸੁੱਟ ਤੇ ਖੂਨ ਖ਼ਰਾਬਾ, ਉਥੇ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਰਾਮ ਨਾਮ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਖੰਭ ਲਾ ਕੇ ਉੱਡ ਗਿਆ
ਸ਼ੈਤਾਨ ਦਾ ਦਿਲਾਂ ਉੱਤੇ, ਦੇਖੋ ਰਾਜ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਲੜ੍ਹ ਰਹੇ ਨੇ ਤੇਰੇ ਲੋਕ, ਇੱਕ ਤੇਰੇ ਹੀ ਨਾਂ ਉੱਤੇ
ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਿਮ ਸਿੱਖ ਦਾ, ਫ਼ਸਾਦ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਨੰਗਿਆਂ ਤੇ ਭੁੱਖਿਆਂ ਲਈ, ਅੰਨ ਤੇ ਕੱਪੜਾ ਨਹੀਂ
ਐਟਮੀਂ ਬਾਰੂਦ ਸਾਰੇ, ਇੱਕਠਾ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਮਰ ਰਹੇ ਨੇ ਲੋਕ, ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹਰ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ
ਖ਼ਬਰਾਂ ਦਾ ਇਹ ਟਾਈਟਲ, ਆਮ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਇਕੋ ਨਾਮ ਇਕੋ ਰੂਪ, ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਸਾਂਝਾਂ ਤੂੰ
ਤੇਰੇ ਹੀ ਨਾਮ ਪਿੱਛੇ, ਦੇਖ ਰੌਲਾ ਪਈ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਭੁੱਲ ਗਏ ਨੇ ਲੋਕ, ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਅਹਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ
ਹਰ ਬੰਦਾ ਬੇਈਮਾਨ, ਖ਼ੁਦਗ਼ਰਜ਼ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਕੀ ਫ਼ਰਕ ਮੰਦਿਰ ਮਸਜਿਦ ਤੇ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਵਿੱਚ
ਤੇਰੇ ਹੀ ਨਾ ਤੇ ਕੋਈ, ਢਾਈ ਬਣਾਈ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਖ਼ੂਨ ਹੀ ਖ਼ੂਨ ਹੈ, ਕਿਧਰੇ ਵੀ ਦੇਖ ਲਉ
ਰੰਗ ਹੁਣ ਧਰਤੀ ਦਾ ਵੀ, ਲਾਲ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਤੇਰੀ ਹੀ ਲੀਲਾ ਇਹ, ਤੇਰਾ ਹੀ ਭਾਣਾ ਹੈ
ਸੱਚ ਹਰ ਥਾਂ ਸੂਲੀ, ਟੰਗ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਲੋੜ ਹੈ ਦਾਤਾ ਕਿਸੇ ਪੀਰ ਪੈਗੰਬਰ ਅਵਤਾਰ ਦੀ
ਲੋੜ ਹੈ ਉਸ ਹਵਾ ਦੀ, ਜੋ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਸੀ ਠਾਰਦੀ
ਲੋੜ ਹੈ ਸਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣੇ ਸੱਚੇ ਪਿਆਰ ਦੀ
ਕਿਉਂਕਿ ਜ਼ੁਲ਼ਮ ਦੀ ਮਾਰ ਹੇਠ, ਹਰ ਕੋਈ ਰੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਉਠਾਈ ਸੀ ਆਵਾਜ਼ ‘ਦਾਤਾ’, ਜ਼ੁਲਮ ਦੇ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਤੂੰ ਵੀ
ਏਤੀ ਮਾਰ ਪਈ ਕੁਰਲਾਣੈ, ਤੋ ਵੱਧ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ
Sunday, February 14, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment