ਕਿਤੇ ਬਿਜਲੀਆਂ ਨੇ ਕਿਤੇ ਨੇ ਘਟਾਵਾਂ
ਤਾਂ ਕੀ ਮੈਂ ਕਿਤੇ ਆਲ੍ਹਣਾ ਬਣਾਵਾਂ?
ਮੈਂ ਸਾਹਾਂ ਦੇ ਮਿਰਗਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਕੀ ਪਿਲਾਵਾਂ?
ਨਾ ਏਧਰ ਹਵਾਵਾਂ ਨਾਂ ਉਧਰ ਹਵਾਵਾਂ
ਹਿਲਾਉਂਦਾ ਸੀ ਹੱਥ ਇਉਂ, ਉਹ ਡੁੱਬਣ 'ਤੇ ਆਇਆ
ਮਲਾਹਾਂ ਨੂੰ ਜਿਉਂ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਦੁਆਵਾਂ
ਉਡੀਕਾਂਗਾ ਤੈਨੂੰ, ਸਮਾਂ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਹਾਂ
ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਮਿਲੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਬੀਤ ਜਾਵਾਂ
ਚੁਰਾਹੇ 'ਚ ਰੁੱਖ ਅਹੁ, ਜੋ ਧੁੱਪ ਸੇਕਦਾ ਹੈ
ਚਲੋ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛੀਏ ਕਿਧਰ ਗਈਆਂ ਛਾਵਾਂ
ਹਨੇਰਾ ਕਿਵੇਂ ਘੂਰ ਕੇ ਵੇਖਦਾ ਹੈ
ਮੈਂ ਫ਼ਿਰ ਰਾਖ ਤੋਂ ਰੌਸ਼ਨੀ ਬਣ ਨਾ ਜਾਵਾਂ
ਮੈਂ ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹਿਆ ਮੁਹੱਬਤ 'ਤੇ ਰੁਕਿਆ
ਸੀ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਫ਼ਿਰਦੀਆਂ ਕੁਝ ਸਰਾਵਾਂ
ਫ਼ਿਰਨ ਅਲਫ਼ ਨੰਗੀਆਂ ਆਵਾਰ ਇਹ ਸੜਕਾਂ
ਮੈਂ ਕਿਸ ਕਿਸ ਚੁਰਾਹੇ 'ਚ ਪਹਿਰੇ ਬਿਠਾਵਾਂ?
ਸੀ ਮੈਂ ਇੱਕ ਪਤੰਗ, ਹੋਰ ਉਡਿਆ ਉਚੇਰਾ
ਤੁਸਾਂ ਬਹੁਤ ਖਿੱਚ ਕੇ ਰੱਖੀਆਂ ਤਣਾਵਾਂ
Sunday, April 4, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment